Dlaczego moje dziecko bije?

Kiedy dziecko, które do tej pory nie przejawiało żadnych zachowań agresywnych i nagle zaczyna bić jest to dla wszystkich a zwłaszcza dla rodziców szok.

Co się stało, że nagle grzeczne i posłuszne dziecko nagle zaczyna bić, gryźć i rzucać się na podłogę?

Przyczyn agresywnego zachowania u dzieci jest wiele. Jedne dotyczyć mogą zmian jakie zachodzą w najbliższym otoczeniu dziecka (powrót mamy do pracy, pójście do przedszkola) natomiast inne dotyczą pewnych działań, które powodują u dziecka złość, niechęć i frustrację.

Agresywne zachowania u dzieci nie są czymś rzadkim i zwykle pojawiają się ok. 2 urodzin dziecka. Ich nasilenie można obserwować w sytuacji, kiedy dziecko zaczyna chodzić do przedszkola czy do żłobka.

Jakie by nie były przyczyny zachowań agresywnych u dzieci bez wątpienia żaden dorosły nie może pozwolić na to aby maluch bił, drapał czy gryzł inne dzieci oraz rodziców.

Dziecko ma prawo podobnie jak dorosły być złe, ale nie ma prawa tej złości odreagowywać na innych w sposób agresywny (bijąc, drapiąc, krzycząc…)

Na każde zachowanie agresywne trzeba reagować i to natychmiast. Bo w przeciwnym razie będzie się ono utrwalać.

Rolą dorosłego jest wskazanie dziecku sposobów radzenia sobie ze złością oraz co jest sprawą bardzo ważną rozpoznawania i nazywania emocji.

Co robić w sytuacji gdy dziecko zachowuje się agresywnie?

• Jeżeli dziecko zaczyna bić należy stanowczo powiedzieć ”Nie wolno bić , bo to boli” Jeżeli dziecko nadal usiłuje nas bić należy przytrzymać jego rękę nie dopuszczając do uderzenia i powtórzyć w/w komunikat.
• Jeżeli kiedykolwiek twoje dziecko zachowało się agresywnie to rozmawiając z nim staraj się utrwalać zasadę panującą w waszym domu „Nikomu nie wolno bić”
• Rozmawiaj z dzieckiem o uczuciach. Jeśli zauważyłeś ,że synek zaczyna Cię bić bo nie chciałaś dać mu batona ( to zareaguj jak w punkcie 1), a kiedy minie mu złość porozmawiaj z nim i powiedz: „Rozumiem, że byłeś na mnie zły bo bardzo chciałeś dostać batonika, a ja ci go nie dałam ale nawet jak się jest na kogoś bardzo złym to nie wolno go bić”.
• „Reagowanie na złość”- wytłumacz swojemu dziecku, że każdy ma prawo się złościć ale nikt nie ma prawa krzywdzić innych ludzi. Opowiedz co Ty robisz jak jesteś zła i razem spróbujcie znaleźć sposób na pokonanie złości u twojej pociechy ( może to być darcie starych gazet, boksowanie poduszki..)
• Jeżeli biciu towarzyszy „napad histerii” to wszelkie rozmowy i tłumaczenia należy odłożyć do momentu aż dziecko się uspokoi ( do dziecka wzburzonego, w histerii nasze słowa i tak nie docierają.)
• Jeżeli dziecko krzyczy i histeryzuje w domu dobrze jest „na chwilę” wyprowadzić dziecko do innego pokoju żeby pomyślało nad swoim zachowaniem. W sytuacji kiedy dziecko się uspokoi zawsze należy z nim porozmawiać.
• Agresja, napady histerii u dziecka zwłaszcza w miejscach publicznych są zawsze dla rodziców sprawą trudną i wymagającą zachowania „zimnej krwi”. Najważniejsze to zachować spokój i nie dać się wyprowadzić z równowagi ( na pewno nie krzyczeć) i w miarę możliwości wyprowadzić dziecko z miejsca histerii.

W przypadku agresywnych zachowań dziecka należy uzbroić się w cierpliwość i konsekwentnie, z uporem stosować się do powyższych rad.

Oczywiście nie pozbędziemy się napadów histerii czy też bicia z dnia na dzień ale z własnego doświadczenia wiem, że te wszystkie wskazówki działają i przychodzi dzień kiedy dziecko przestaje robić „awanturki” a my bez obaw możemy pójść na zwykłe zakupy.

Przetrenowałam na własnej „Chmurce Awanturce Jasiu” i działa ;-)
Życzę konsekwencji i sukcesów - Anna Lusztyk